آدم: الو؟ کجائی؟ چرا موبایلتو جواب نمیدی؟
حوا: سلام... هیچی... رفته بودم دو کیلو سیب از درخت ممنوعه بچینم! حالا یه ساعته واستادم اینجا، نه از تاکسی خبریه، نه از شخصی.
آدم: چی میگی زن؟! تاکسی که هنوز اختراع نشده بابا!
حوا: اِوا راست میگیا! پاک یادم رفته بود!
آدم: پیاده بیا تورو خدا! این هابیل بیچاره از گشنگی با جورابش دلمه درست کرد خورد!
حوا: وای خاک عالم! اومدم...! راستی قابیل کجاس؟!
آدم: نمیدونم والا! من که اومدم خونه نبود.. لابد بازم رفته بیرون الواتی! دیشب هم دیر اومد خونه و بو سیگار میداد! این پسر آخر سر خودشو بدبخت میکنه! حالا ببین من کی گفتم!
حوا: نگو تو رو خدا! خدا مرگم بده! بچه‌ام گناه داره! برخورد دیروز تو هم باهاش اصلا صحیح نبود! این طرز برخورد از نظر روانشناسی کاملا رد شده‌‌اس و روی شخصیت بچه تاثیر منفی میذاره!
آدم: من که چیزی بهش نگفتم! فقط گفتم حق نداره تلویزیون نگاه کنه! مگه ما خودمون بچه نبودیم؟ مگه ما تنبیه نشدیم؟ مگه ما از بابامون کتک نخوردیم؟ شما زنها اصلا بلد نیستین بچه تربیت کنین!
حوا: خبه حال...ا! خیلی زوده که تو و امثال تو توی این دنیا برا ما زنها شاخ و شونه بکشن! شما ماها رو نشناختین هنوز...! اصلا حالا که اینطور شد امشب از شام خبری نیست! زنگ بزنین از بیرون پیتزا میوه‌جات براتون بیارن!
آدم: عزیزم! حالا من یه چیزی گفتم! شوخی کردم به خدا...! الو ؟ الو؟
حوا:...
«مشترک مورد نظر عصبانی میباشد! لطفا بعدا شماره گیری نمائید...!»
... و اینگونه بود که اولین فمینیست دنیا قدرت‌نمایی کرد و صدای اولین مرد دنیا را در گلو خفه کرد!
آن عشــق که برسیـــرت زیبای تـــو زیباست
در هـــر ضـــربان از تپش تــاب و تب مـــاست
عشقـــی که بـــه هر دل بدهـــد ملک نگاری
حتمــاً طمـــع دل ز جمالش همـــه پیــداست
چشمـــم دگـــر از معـــرفت یـــار کویـــریست
باران هــوس سبــزی این دشت که اینجاست
امّـــا دگـــر از قامـــت زیبـــای تـــــو در ذهـــن
چیــزی بــه جــز آن هیبت رقصان هوسهاست
نــوری ز تو بارید و شب از کــوی دلــم شست
آن نــور ز عـرش آمــــد و در فـرش هویــداست
خوابی که به شب گشت چو گیسوت پریشان
ترسی ز عبـور از پس فـرداست که غوغاسـت
مهیار سیاه منصوری
م.س.نوا
سلام گرم و صمیمانه به همه دوستان عزیز
این وبلاگ تقریبا تازه کاره ٬ پس می دونم که نمیتونه نظر همه ادب دوستانو به خودش جلب کنه.
خوشحال می شم تا با نظر دادن به من کمک کنید تا مطالب این وبلاگ رو بهبود ببخشم.
پس منتظر نظراتتون هستم.
همتونو دوست دارم
مهیار
با یک تک دل شـاه رخ عقـــل شکستـــم
دیــوانه شدم ، عشق ز احــوال گسستم
یـــک فاصلـــه از روی سیــاهم به تو افتاد
هر دل که به مـــژگان سیه روی تو بستم
گفتــم دل من مرد ز یک گوشــه چشمت
گفتی که من آن زنده کش مرده پرستــم
پــرسند چــرا کار بزرگان کند این طفـــل؟
گویم که من آن طفل دبستـان تو هستم
آنــــدم که زدی سنــگ به آیینــه بزمـــم!
افســون تو باطل شد و از آینــه رستــــم
در بــال خیـــال از پس فـــردات گذشتـــم
امّـــا نشــد و باز از ایــن فکـــر نرستــــم:
آیـــا شـب بارانی چشمـــم ز فـــراغت...
صــد شد شب و با دیده پر آب نشستــم
مهیار سیاه منصوری
م.س.نوا
قبر مرا نیم متر کمتر عمیق کنید تا پنجاه سانت به خدا نزدیکتر باشم.
بعد از مرگم، انگشتهای مرا به رایگان در اختیار اداره انگشتنگاری قرار دهید.
به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبدشکافی کند، من به آن مشکوکم!
ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک کاری کنند.
عبور هرگونه کابل برق، تلفن، لوله آب یا گاز از داخل گور اینجانب اکیدا ممنوع است.
بر قبر من پنجره بگذارید تا هنگام دلتنگی، گورستان را تماشا کنم.
کارت شناسایی مرا لای کفنم بگذارید، شاید آنجا هم نیاز باشد!
مواظب باشید به تابوت من آگهی تبلیغاتی نچسبانند.
روی تابوت و کفن من بنویسید: این عاقبت کسی است که زگهواره تا گور دانش بجست.
دوست ندارم مردم قبرم را لگدمال کنند. در چمنزار خاکم کنید!
کسانی که زیر تابوت مرا میگیرند، باید هم قد باشند.
شماره تلفن گورستان و شماره قبر مرا به طلبکاران ندهید.
گواهینامه رانندگیم را به یک آدم مستحق بدهید، ثواب دارد.
در مجلس ختم من گاز اشکآور پخش کنید تا همه به گریه بیفتند.
از اینکه نمیتوانم در مجلس ختم خودم حضوریابم قبلا پوزش می طلبم.